Chapter I- "Summer "

- Dlaczego nie dasz mi dojść do słowa? To nie jest tak jak myślisz, ja do niej nic nie czuję. Ona dla mnie nic nie znaczy. Rozumiesz?! Kocham tylko i wyłącznie Ciebie!- krzyknął, po czym złapał mnie swoimi silnymi dłońmi za ramiona i popatrzył w moje zielone, zapłakane oczy. Czułam się jakby ktoś wyciął mi serce z piersi i pociął na małe kawałki. Kochałam go, a on zdradził mnie z jakąś pustą blondyną. Zniszczył moje uczucia... Zniszczył cały mój świat- Fleur, proszę...

- Nie- wyszeptałam, po czym ostatni raz musnęłam wargami jego policzek i odeszłam.

- Fleur śpiochu wstawaj!- usłyszałam wesoły głos Cath, a chwilę potem moim ciałem wstrząsnął zimny dreszcz, gdyż to moja ukochana przyjaciółka oblała mnie miską zimnej wody.

- Aaaaa oszalałaś?!- krzyknęłam oburzona, błyskawicznie wstając z łóżka- Właśnie wyrwałaś mnie z genialnego snu, który był lepszy niż jakaś komedia romantyczna- powiedziałam z wyrzutem. Catherine tylko wzruszyła ramionami, a na jej twarzy pojawił się łobuzerski uśmieszek. 

- Upss. Dobra ja i Alex idziemy do restauracji, tej na tarasie, by zjeść śniadanie. A ty jak doprowadzisz się do ładu, masz przyjść do nas... A i jeszcze jedno, jak bedziesz wychodzić weź wezwij pokojówkę, niech ci materac wysuszy, na mokrym chyba spać nie będziesz- dodała z satysfakcją i opuściła mój hotelowy pokój. Spojrzałam z grymasem na mokrą pościel, lecz po chwili na mojej twarzy zagościł uśmiech. Pomimo tak brutalnej pobudki, byłam w dobrym humorze. W końcu zaczęły mi się wakacje, i razem z przyjaciółmi byłam w najpiękniejszym miejscu na ziemi. W malowniczym Saint-Tropez. Kochałam tą miejscowość, odkąd pamiętam, zawsze przyjeżdżałam tu z mamą, moją przyjaciółką Cath i jej ojcem, który był właścicielem kurortów w owej miejscowości. Dlatego też, ja i Cathy przez obsługę hotelową byłyśmy traktowane niczym księżniczki. Co raczej nam odpowiadało i sprawiało, że z chęcią każdego roku tu wracałyśmy...

~***~

Gdy wzięłam poranny prysznic i się przebrałam, zeszłam na dół do recepcji by powiadomić pokojówkę, o 'wypadku' w pokoju. Stanęłam obok jakiegoś bruneta z burzą loków na głowie i oczekiwałam, aż Bernard- hotelowy recepcjonista wróci z zaplecza. 

- Jesteś tu na wakacjach? - zapytał nieznajomy posyłając mi uroczy uśmiech. Spojrzałam na niego z lekką pogardą. Wydawało mi się, że skądś go znałam, ale nie chciałam się w to bardziej zagłębiać, gdyż w moich oczach ten typ był skończony. Emanowała od niego za bardzo pewność siebie, widać było po nim, że jest typem flirciarza, a ja takich chłopaków wręcz nie 'trawiłam'

- Jak widać- odparłam chłodno, odwracając wzrok i patrząc przed siebie w jeden punkt. 

- Jestem Harry, a ty?-pomimo iż go jawnie ignorowałam ten nie dawał za wygraną, co irytowało mnie jeszcze bardziej. Już miałam go w piękny sposób uświadomić, że nie jestem zainteresowana jego osobą, ale przed nami pojawił się uśmiechnięty Bernard, więc mój genialny plan spalił na panewce.

- O panienka Fleur, zapewne szuka pani Catherine i Alexandra. Są w restaura...- zaczął.

- Tak wiem są w restauracji, przyszłam w innej sprawie. Chciałabym by do mojego apartamentu poszła pokojówka i wymieniła mi pościel, gdyż Cathy wylała na nią wodę i nie chcę potem spać na mokrym łóżku- przerwałam mu z uśmiechem. 

- Oj ta Catherine co ona nie wymyśli- zaśmiał się- Zaraz wracam idę po Matyldę niech opanuje sytuację- dodał po czym z uśmiechem na ustach odszedł. 

- Zaraz, zaraz a co z moim kluczem?- krzyknął za nim Harry.

- Niech się pan tak nie, niecierpliwi, kobiety mają pierwszeństwo- odpowiedział Bernard i zniknął za drzwiami windy. Zaśmiałam się pod nosem. Uwielbiałam Bernarda, zawsze sprawy moje, Cathy i Alex'a stawiał na pierwszym miejscu nie przejmując się innymi gośćmi. 

- A ty co jakaś księżniczka, że tak każdy ci usługuje?- zapytał lekko poddenerwowany chłopak.

- Może- odparłam z wrednym uśmieszkiem i poszłam do swoich przyjaciół.

~***~

- No wreszcie przyszła śpiąca królewna- przywitał mnie roześmiany Alexander- Już myśleliśmy, że cię UFO porwało, bo czekamy i czekamy a ciebie nie ma- dodał ze śmiechem. 

- Byłabym szybciej, ale ktoś tu wylał na moje łóżko wodę i musiałam iść po pokojówkę-odparłam znacząco patrząc na Cathy, która tylko wzruszyła ramionami i zrobiła niewinną minkę. Usiadłam obok nich przy stole, nakładając sobie na talerz sałatkę, którą zamówił dla mnie Alex. Po chwili na taras weszła Danielle z ekipą One Direction i dwoma innymi dziewczynami zajmując miejsce przy stole naprzeciwko nas. Jęknęłam cicho wykrzywiając twarz w grymasie. 

- Po co ona tu?- zapytałam się wznosząc oczy ku niebu. 

- Daj spokój, przecież ona jest miła, nie rozumiem dlaczego jej tak nie cierpisz. W końcu jesteście siostrami..-powiedziała Catherine.

- To nie jest moja siostra, mamy tylko wspólnego ojca. Nic po za tym-odparłam wściekła. W tym samym momencie do naszego stolika podeszła uśmiechnięta Danielle. 

- Fleur dawno się nie widziałyśmy!- powiedziała tym swoim słodkim głosikiem i przytuliła mnie na powitanie- Jesteście tu na wakacjach?

- Tak- odparłam wymuszając się na uśmiech.

- My też. Dziś jest impreza rozpoczynająca sezon letni i zapewne też na nią idziecie. Więc może wybierzemy się razem? Poznam was z chłopakami?- zaproponowała. 

- N..auł- jęknęłam, gdyż to kochana Cathy specjalnie nadepnęła na moją stopę- Tak z wielką chęcią- powiedziałam, w środku gotując się ze złości.

- Super! To do zobaczenia w recepcji o 21- powiedziała po czym odeszła do swojego stolika. 

Gdybym mogła zabijać spojrzeniem jak Bazyliszek z Harry'ego Pottera, Catherine na 100% byłaby już trupem. 

- Oszalałaś! Znowu! Nie chcę z nią nigdzie iść- powiedziałam szeptem do mojej przyjaciółki.

- Oj no daj spokój. To jedyna szansa bym poznała Niall'a! Po za tym raz się możesz dla mnie poświęcić..

Zajebisty początek wakacji, nie ma co- pomyślałam zrezygnowana.